su

ölümüm sulardan olmalı anne
korkuyu o son biçimiyle kabullenmeliyim
bir mermere yılanmışcasına sarılır gibi
şehirler ve kadınlara büyüdüm anne
dalgaları gögsüme bitiştirdim
görülebilecek her şeyi yetiştirdim anne
köpekbalıklarını seviyorum
mürenleri de.
insanları bir seviyorum
bir sevmiyorum anne.
anne.. beni bağışla
dağınıklıgımı senden almadım
aslında ben hicbir şeyi kimseden almadım anne
olduramadım bu çılgınlıga kendimi
ölümüm sulardan olmalı anne
belki incir yaprağına sararlar beni
gözlerimi nepal de açarım
kulaklarımda uyumsuzlugun şarkısı
ellerimde elma şekeri ve kız yanagı olur
ölümü durup durup hep düşünüyorum anne
bugünlerde daha bir fazla
gördüklerim yüzün kadar
hic bir renk gözlerin kadar güzel degil anne
bulantısıyım devasa bir haksızlıgın
bahçıvanın baltası gül dalına inen
biley taşıyım kendimi keserken kullandıgım palanın
ama ölümüm sulardan olsun isterim
bu dünyayı degiştirecek kadar yürüyemeyecegim anne..
küllerimi sana boşaltsınlar
ben rahminden öte okyanus bilemedim anne.