gidelim çocuk

Sessiz ol çocuk, uyandıracaksın yoksa şimdi insanları. Bekçiler düşecek peşimize, engelleyecekler gitmemizi. Tut elimden çocuk, kaldırımların taşlarından oyunlar yarat sen kendine sadece. Sen sus ağlama çocuk, saat çok geç oldu artık. Çıtırtı çıkarıp durmayın sizde ağaç yaprakları. Çıt diye kırılır yoksa dallarınız, bizim kalbimizi kırdıkları gibi (…) Bak bana çocuk, bak gözlerime sadece. Hava kararmış olsa bile, görmelisin göz bebeklerimin içindeki seni. Ay ışığında yürümek zordur diyorum sana çocuk, gölgeni düşürme sakın toprağa. Onu yakalamak için daha fazla yorulacağız yoksa. Gölgelere ulaşılmaz hiçbir zaman çocuk, hayal kırıklığına uğrama. Bizim umutlarımız var çocuk ve gıdım gıdım çoğalan yalnızlıklarımız. Duramayız artık burada. Üç maymunu oynar çocuk, biz bu şehirden giderken yıldızlar. Kimseler bilemeyecek yerimizi bizim artık. Asfaltlar yine zifiri karanlık. Asfaltlarda yürünmez çocuk. Gideceksen, çıplak ayakların temas edecek çamura, his edeceksin doğayı bir başına. Bir başınalığınla beni de al yanına. Kim umursar sen varsan yanımda, söylesene çocuk. Bu şehri ve içindekilerini ve terkedilmiş virane evi. Gidelim çocuk hadi, bir sen ve bir ben. Çıkalım bir önce ana rahminden. Sadece gidelim çocuk. Yürü sadece sende benimle, benim yürüdüğüm gibi seninle. Cebimizde yığınla kapının anahtarı, kitleyelim onları gerimizde. Gidelim çocuk sadece, gidelim birlikte.