kısacası benim

ismim yavuz.20li yaşlarda,iyi kötü bir insanım.artı yönlerim,eksi yönlerime göre biraz daha fazla olabilir
belkide tam tersi bilmiyorum.ama bildiğim şeyler de var.ilkokuldan başlayarak bugüne kadar gelen çok sevdiğim samimi insanlar oldu.yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen.
garip bir şekilde kesiliyor bağlar.benim de bir kaç tane çok iyi arkadaşım ,kendi öz kardeşlerimden ayırt etmediğim insanlar var hala.ve bu insanlar için yapamıyacağım hiçbirşey de yok bu dünya da
en kötü zaafım benim,bana 1 sevgi gösterene ben 10,10 gösterene 100,100 gösterene 1000,1000 göstereni artık istesemde hayatımdan çıkaramıyorum. artık can oluyo benim için.insanları o kadar çok seviyorum ki,
bu durum aslında başıma çok kötü olaylar da getirdi aslında.bazen içimdeki ses bana keşke bu kadar sevmesen,herkese bu denli değer vermesen diye haykırıyor.konuyu değiştirip o sesi bastırıyorum çoğu zaman
evet,hayatıma çok giren insanlar olduğu gibi,hayatımda kalan önemsediğim insanların her birini ayrı bi yere koydum kalbimde.hiçbirisinden de  aynı karşılığı beklemedim.bazen onların beni daha çok sevdiğini hissettim. bazen ben onları daha çok sevdiğimi..
çok yakın bi arkadaş da demeyeceğim artık.kardeşim dediğim bir insan uzun süre önce hoşlandığım bir kıza orospu sıfatını yapıştırdı.ne acı di mi.işte bazen çok sevdiğin insanlar böyle seni yıkıp geçebiliyor.
en ağırıda o can dediğin insanların,bir gün gelipte sana bir x,yada y kişisi gibi davranmasıda.çok sinir bozucu ama böyle yapmak zorunda belki bilemiyorsun,anlayamıyorsun,işin komik tarafıda sende onu taklik ediyorsun.aşırı sevgi yüklemi belkide sistemleri yakıp,içerisinde ki sevgiyimi boşaltıyor?hala çözebilen yok
hani bazen sadece bir yerlerden tanımışlığın olduğu için gördüğünde selam verdiğin insanlar var,hiç küsmüyorsun bu insanlarla,sadece bir şekilde tanıştın aslında içinde bir nebze sevgi yok bu insanlara karşı,sadece insan olduğu için değerli. diğer taraftan can' dediklerin var o kadar çok seviyorsun,gözünü kırpmadan her türlü fedakarlığı yapacağın onlar için ölüme bile atlayacağın insanlar,söz de değil
özde sevdiğin insanlar.bu insanlarla ilişkilerin bir şekilde kötü gidiyor ama, sadece selam verdiğimiz insanlarla sonsuza kadar konuşabiliyoruz.çok sevdiğimiz insanlarla iki yabancı olabiliyoruz. az mı sevseydik o zaman duygularımızı bastırsaymıydık,oda yapılmıyor işte olmuyor.bi insanı seversen seversin,sevmessen de sevmessin.numaradan sevgi gösterisi yapmaya da gerek yok.
can dediğiniz insan geldi ilk andan itibaren şaşırta şaşırta geldil. her kelimesinde hep çok şaşırdım ben,öyley di işte başka kimse gibi değil çok özel,fazlaca da güzel.farklıydı,sevinçli,neşeli,kederli,bazen darılgan,az biraz da kırılgan herşeyden önemlisi öteki'hayatlardan fazlası sonra işte herkesin kendince insanları içinde bir yere taşıma, tanıma yolları var, benim de var, ama o yollara bazen getiremiyorsun insanları, yanından yöresinden bile geçmiyorlar, bildiği yoldan hiç şaşmayanlar.sonra ben can dediğim insanları tanıdım, her anlattığında ben anlatsam aynı cümleleri kurardım diyerek tanıdım, tanıdıkça daha çok tanımak istedim ve bu hiç geçmedi.


dört dörtlük bir insan değilim. benimde hayatta çok hatalarım,yapmamam gereken şeyleri yaptığım oldu.belki de güzel giden şeyleri bitirmekte üzerime yoktur.herşeyi kabul ediyorum.kendimi hiç değerli birisi olarakta görmedim.bunu tekrar söyleme gereği duydum.sadece normal bir insanın kendine verdiği değer kadar değer verdim kendime.
egolarım hiç bir zaman tavanda değildi.kısacası diyorum ya iyi-kötü bir insanım.keşke çok iyi bir insan olabilseydim.o zaman can dediğim insanlar canıma okumazdı belki de. sevgiden daha önceleri de çok bahsettim.bir alıp veremediğimde yok hani bu meretle.bu sevgi, cümle içinde pek sık kullanılmaması gereken birşey
sevdiğiniz bir insana,seni çok seviyorum cümlesini kurduğunuzda anlamını yitirmemeli.eğer yitiyorsa,sizin de bir değeriniz yok anlamına gelir.sevgiye de o kadar çok değer verdim ki bir süre sonra dönüp bana;
seni sevmeyi, eskisi kadar sevmiyorum dedi.artık bu sevgi konusunu uzunca bir süre açmamak üzere tamda burda şu an kapatıyorum.
şimdiye dek hep yazdım,yazdıklarımı defalarca okudum.
küçükken herkesin bir günlügü olmuştur illa ki.benim hiç ilgimi çekmemişti.burasıda pek günlük sayılmasa da öyle birşey oldu. sonra belki dönüp tekrar okuyabileceğim bir yer oldu.
artık yazı yazmayıda sevmiyorum açıkcası. ve son olarak söylemek istediğim şey;
siz siz olun,sevdiğiniz insanların hep yanında olun.