anlamsızlık,mesafeler,ve buna benzer saçmalıklar

sevgi dolu,hüzünlü,komik,saçma,sinir bozucu,hüsran,anlamsizlik.bilmiyorum daha önce hissetinizmi ama bir süredir bu duygularin
hepsini ayni anda hissediyorum.bu duygularin bagli oldu üzüntü damarlari var içlerinde ayrilmis parçalara bölünmüs bir
sekilde.o damarlarda tikandi, artik bunlari daha ileri tasiyabilecegi götürebilecegi bir yer de yok.bazen insanları bazı
şeylere inandıramazsın.herkesin doğrusu kendi bildiğidir,benim doğru bildiğim, belki başka birisinin yanlış bildiğidir ya da
tam tersi çözemiyorum.kısa süre önce sevdiğim bir insandan sevgi dile(n)diğim de oldu.evet bir tek bunu yapmamıştım.
bu insanla aranızdaki mesafe o kadar çok ki.benim koyacağım bir mesafe bile olmayacak kadar çok,görüş mesafem bile yok.-ki
benden böyle birşey istemesi de çok saçmaydı.evet özüm bitti artık,kalmadı hiçbirşey kendime dair.gücümü toplayamıyorum.
hep merak ederdim.daha  ne kadar süre üzülebilirim.yani bu üzüntü,yemek,su yada yakıt gibi birşey değilki tükensin. her gün
hissettiğiniz aynı şeyler karmaşa,saçmalık,akıp giden zamanın değerini bilmemek.iki yabancı gibi,saçma hepsi de saçmalık.
ama gariptir ki artık  üzüntümün yavaş yavaş bittiği.kendi içimde tükenerek bittiği.evet kendi kendimi uzunca bir süre yiyip
bitirdim,yiyip bitirdim,sürekli yedim bitirdim,üzüldüm,üzüldüm,kötü zamanlarda bitiyor işte arkanda kalıyor artık.
hiçbirşeyin anlam ve önemi kalmıyor. hayat dediğinde birazda böyle değilmi aslında,gün geliyor insan herşeyinden
vazgeçebiliyor.hayatından çıkarmasada insan, köşede dur sen diyor.hiçbirşey konuşmayalım yada paylaşmayalım.insanın
duygularına,sevgisine,verdiği değerlere de reset attığımız dönemler oluyor işte.
hiç kimse istemediği birşeyi yapmaz,zorla da birşey yaptıramassın,kimseye birşeyleri zorunda hissettirtmek istemiyorum.hiç birşeye daha dikkat etmeye gerek
yok.yani konuşmak,gülmek,eğlenmek,paylaşmak,kadir-kıymet bilmek, bunların hepsi güzel.ama samimi olduğu
zaman.eğer samimiyet yoksa bunların hiç bir anlamı yok.sevgi bu kadar kolay birşeymi
taklidi yapılacak kadar basit birşey değil ki.

Samimiyetin olmadığı yerde, bende olamıyorum.
insan uğraşıyor bazı şeyleri kaybetmemek için. bazen boşa uğraşanlarda oluyor,tıpkı benim gibi.yaşam gücü;
Varsa eğer böyle bir güç, gücün kaynağıda umutlardır herhalde. yaşam gücünün tükenmesi ise umudun bitmesi halidir.
Yaşam gücü azalmış insanları o güne başlatan, peşinden koşabilecekleri bir ışığı özlemeleridir. Yeniden umut etmeyi umut ederler.

Yataklarından kalkarlar, günü nasıl geldiyse öyle yaşarlar,
ancak akşama doğru takip edilecek bir ışık bulamayınca, çökerler.
Yaşam destek üniteleri geliştirmişlerdir kendilerine,
belki biraz alkol yada aklın baska seylere kaymasını sağlayacak başka birşey.

sonra yatarlar, böyle olmamalıydı iç yakan sorusu gene gelir bulur onları,
sonra önce hayallere ardındanda yavaşça uykuya kayarlar.
Acı ama artık elimden gelen de birşey yok. hani,dedim ya tükendim ve bittim.hiç kimseye karşı da eskimedi sevgim.herkesi yine aynı yerinde seviyorum.ne çoğalttım ne eksilttim.
Ama artık insanların kararlarına daha fazla saygı duymayı da öğrendim. Eskiden pek umursamazdım ama artık değil.eskiden tanıyıpta beni sevmeyen bi insan olmazdı.bir şekilde affettirdim kendimi kırsam bile.dargınlıklar olsa bile bir şekilde düzelirdi ilişkiler.ama artık işlerin böyle yürümediğinide anladım. Hiç kimseye kendimi zorla sevdirecek yada affedirecek gücüm bile kalmadı.
Bazı şeyler eskiyor,bazı şeyler yenileniyor
Yeni-eski kavramı galiba
Anla ya
mıyorum