‎.
.
.


bense, geldim ve durdum
-evet herkes kadar-
kısa bir hüznün durduğu yerde
bir yılın yetmezliğinin kanırttığı
dar giysilerin
belaltı sohbetlerin
hıncın ve makyajın
kanırttığı yerde durdum
yapay hoşluklarım yapaydı paylaşıldı
maskelerimizi bildikçe sevindim
mutlulugun en oval halinin
perdelerce
kokulu sabunlarca
kuşe kagıtlarca
yarıştığını hatırladıkça...
dedim de durdum
ama beni bu enlere katmayın
katmayın kadınların isterik gecelerine
gecenin en saatinde boşalan sigara paketlerine
halıların kış ortasındaki en kirli hallerine
metafizik belleğine yanılsamanın her gün
acıların çarşafların şekerli kokuların
düpedüz özensiz hazırlandığı
herkesin kendine çokça acıdığı
herkesin biraz durmaktan korktugu yerde
kullanılmamış biletlerin pişmanlığı gibi durdum
yanıldım! kendi cebimde
sıvazlamayı bilmeden en muhtaç yerlerimi
kı bilseniz sarımtrak bir şeyleri
bir şeyleri yalnız evlerin pazartesilerinde
nasıl da çekinerek hatırladıkça
kısa bir yılın en unutkan pazarlarına kapattığınızı
orada nasıl da mutlu olduğunuzu
uzun ve canhıraş siren sesiyle
bölünen biricik uykularınızı
bildim de durdum.


çünkü - şehirlerde yaşayanların intiharıdır yaşamak -
sonrası bir hayvanın rüyası
perde tüccarının hüznü