yine kaybolduğum bu ıssız yere düşünce gözlerimde hep ıslaklık, nem
seni tam buldum derken ruhuna dokunup kaybedişimden
içimdeki çocuğun çığlığıydı bu kez son vazgeçişimden..
Kalbim kendiyle savaşırken ölen o hisler çok değerliymişler
Her yanımı saran sensizliğin korkusunu alıp hiç gitmek istememişler. ki sensizlik yıldızsız bir gece gibi karanlık ve korkutucuymuş hem ne yazık ki o karanlıkta artık sonsuza kadar kaybolmuşum ben.
